Spruit | n Gedig 06.03.20

n Rooi sonneblom sal groei

Met soveel prag om te wys

Maar die wind sal ook waai

Om die reen en sneeu aan-te-kondig

Bewend in die koue

Terwyl sy wag vir haar blare om te ontvou

Nog heeltemal te broos om te hou

Alhoewel al haar punte smeek

Om uit goud te ontplof

Vas gewortel in moeder aarde

Staan sy geluidloos

Die oorweldige gevoel van versuip

Tot die rooi son haar streel

Sy staan sterk en hoog

Die bietjie donker van die nag

Word ontvang met die duidelikheid van die dag

Sterker en hoer,

Dis waarvoor sy veg